Kannen zijn net mensen, tenminste, Jans geeft er een menselijke gemoedstoestand aan, met een knipoog. Oud, eigenwijs of zelfs simpel of ongelukkig , toch blijven het kannen, groot en met een ingetogen kleurenpalet. Rustgevend ook. Wat ook te zien zal zijn is juist het kleine, vooral portretjes of de dieren en dan de hele kleine die vaak onopgemerkt blijven. Juist die kleine diertjes die ze vindt, die niet meer vliegen kunnen, geeft ze zo, op een paneeltje een tweede leven.