Haar werk heeft zich vanaf 1992 ontwikkeld in de richting van architecturale toepassingen. Een beeld met een functie, een bank met een verhaal. Maar altijd is dat verhaal het vertrekpunt voor een ontwerp. Vanaf diezelfde tijd ontstaan ook de autonome, landschappelijke projecten. Door de tijdelijkheid ervan, het vluchtige karakter van de materialen, soms het gebruik van geluid, licht, of performances, komen ze dichterbij de kern, dan de berekende opdrachten. In die zin, zijn ze te beschouwen als essentiële vingeroefeningen voor het definitief geplaatste werk.