.

Lia’s  werk ademt over het algemeen een wat nostalgische poëzie, serene berusting en (ingehouden) emotie. Zij communiceert over een existentieel levensgevoel.

Het centrale thema in haar werk is ‘de mens met een verhaal’. Je kan ook zeggen ‘de menselijke existentie in zijn kwetsbaarheid en tegelijkertijd zijn kracht en schoonheid’. In het vastleggen van een bevroren moment in verf brengt zij het op een hoger plan en schemert er iets door van het menselijk bestaan in zijn vragen, zijn dramatiek en mysterie.